Macias A. Laerod

Konu: Macias A. Laerod Paz Ağus. 07, 2011 9:26 pm

Spoiler:

Ücra bir kasaba, Saat; 21:42 / Cuma
Geçmişe Dönüş.
Anlatan: Starfeus Mc'alon

Alaca karanlık gökyüzündeki belli belirsiz ay ışığıyla dalga geçiyordu adeta. Ayın ışığı aydınlatmaya yetmiyordu ve gözlerimiz artık karanlığa alışık hale gelmişti. Bir kaç elf dostla birlikte vampir kasabasında oturmuş avımızın kucağımıza düşmesini bekliyorduk. Ücra olmasına rağmen nüfusu bin olan bir kasabada, beş kişi avlanmaya çıkmıştık. Bu tehlikeli olmasına karşın, akıl almaz bir davranıştı. Fakat, avcıların genel özelliğini almıştık bizde. Avımızı paylaşmasını pek sevmiyorduk. Grubun gözetmeni bendim ve gözlerim karanlıkta, artık rahat görmeye başlamıştı. Yine de kasabada bir hareketlilik göremiyordum. Arkamızdaki hışırtıları duyuyordum fakat, diğerlerinin bakacağını sandığımdan oralı olmadım. Taki, keskin bir bıçak önümden hızla geçene kadar. Hemen yayıma ve okuma sarılarak kendimi yan tarafa fırlattım. Gözlerimi ve kalbimin çevresini kanın bürüdüğünü hissettikten sonra neler olduğunu anlayabilmiştim. Gök adeta kırmızıya dönmüştü. Diğerlerinin de ayrı taraflara kaçtığını görebilmiştim, sadece Clementine O'Flute dışında. Tek başına kalmış ve onu saran vampir ordusuna karşı savaşmaya başlamıştı. Aslında iyi gidiyordu başlarda. En az ikisini alaşağı etmişti bile, bende bundan istifade ederek dışarı fırladım ve oku, iyice gerginleşmiş yaydan bıraktım. İnce bir ıslık sesiyle hızlanan ok Clementine'in arkasındaki vampir'in kafasından girmişti. Vampir, yere yığıldığında ona seslenmeye başladıysam da beni duymuyordu. Tamamen kendisini o anki savaşa kilitlemişti. Diğer her şeyi reddediyordu duyuları. Fazla dayanamayacağını bildiğim için orada kalmasına göz yumamazdım. Yayı kenara fırlattıktan sonra hızla onların bulunduğu yere atladım. Elimi yuvarlak, hilal şekline getirdikten sonra önüme çıkan ilk vampire doğrulttum; '

Shpërthimi

büyülü sözler ağzımdan çıktığında vampir alevler içinde kalmıştı. Ne olduğunu anlayamadan içindeki alevlere yenik düşmüş ve büyük bir patlamayla kül oluvermişti. Hala ilerliyordum ama, bu fazla uzun sürmemişti. Dişi bir vampirin fırlattığı bıçak beni bacağımdan vurmuştu. Olduğum yerde diz çökmüştüm, üzerime ağır adımlarla gelen vampirden önce kendi kendimi öldürecektim. Bir vampirin elinde can vermektense böyle şerefli ölüm bana daha iyi geliyordu

Më merr

. Büyülü sözler ağzımdan döküldüğünde ne olduğunu anlayamadan bacaklarımdan yukarıya doğru hissiyatımı kaybetmeye başlamıştım. Ama gülümsemem dudaklarıma yayıldığında,vampirin yüzündeki ifade beni mutlu etmeye yetmişti. En son gördüğüm ise, Clementine'in de kendisini aynı yolla ölüme gönderdiği olmuştu...

Aynı ücra kasaba, Saat: 01:48 / Pazar
İntikam Ateşi
Anlatan : Darius O'Flute

"Bana bak Gregori! Buradan bir tane bile sağ vampir çıkmayacak!"

Gözlerimi kan bürümüştü, ağzımdan intikam dolu sözler fışkırırken. Aslında, kardeşimle aram fazla iyi değildi fakat; yine de ne olursa olsun o benim en değer verdiğim şeydi bu dünyada. Hain bir tuzakta kaybetmeyeceğim kadar değerliydi. Öfkemden hata yapabilirdim, bu yüzden komutayı en güvendiğim dostuma vermiştim. Küçük bir elf ordusuyla geldiğimiz bu köyde tek bir tane vampiri bile sağ görmek istemiyordum. Bu savaşı onlar başlatmıştı ve biz de devamını getiriyorduk. Starfeus gibi yaşlı bir elfin peşine takılıp buralara gelmenin akıl kârı olmadığını Clementine'e defalarca söylediysem de hep kafasının dikine gitme taraftarı olmuştu. Derin düşüncelerden beni çıkaran, Komutan Hérenite olmuştu.

"Darius! Artık gitme vakti. Bu pisliklere cezalarını verme zamanı dostum."

Söyledikleri beni bir düşünceden almış ve diğer bir hatıraya sürüklemişti. Yıllar önce, vampirlerin anne ve babamı acımasızca katlettiği o kanlı sabaha. Kasabadaki hiç bir elf, böyle bir saldırının gerçekleşeceğini hissedememişti. Çünkü yıllarca barış içinde yaşamışlardı ve hislerinin verdiği komutlar tehlike işareti vermediği için aldanmışlardı. Gözlerini kan bürümüş bir vampir ordusu ise, bunca yıl dostça yaşadığı en savunmasız elf kasabasında bir tane bile canlı elf bırakmamışlardı. O zamanlar ben ve kardeşim okulda olduğumuz için kasabaya pek sık gelmiyorduk. Bu yüzden şans eseri kurtulmuştuk fakat, buna kurtulmak denilebilirse. Ailesiz bir hayatta elf bile olsa, birçok zorlukları tek başına atlatmak zorunda kalmıştık...

Artık bulunduğumuz tepeden hareket etme vakti gelmişti. Hepimiz soğukkanlı elflerdik ve bundan daha büyük savaşlara girip çıkmışlığımız vardı. Bu yüzden tepeden inerken sessiz ve sakin adımlarla aşağıya doğru ilerliyorduk. Bizi gören savunmasız vampirler, kendilerinden daha güçlü vampirlere haber vermek için oradan oraya koşturmaya başlamışlardı. Hérenite'in ise, yüzünde sadece gülümsemeden ibaret çizgiler bulunuyordu. Benim gözümde ise, kanlaşmış bir tabaka hakimdi. İntikam hırsım adım adım büyürken daha fazla dayanamamıştım.

Koşturun

Elf dilinde söylediğim bu sessiz söz, bütün hepsinin kulaklarında yankılanmıştı. Ve herkes, aynı anda aşağıya hücum etmeye başlamışlardı. Okçular bir süre sonra durmuşlar ve önden gidenlerin arkasından ateş etmeye başlamışlardı bile. Benim gibi bazıları da ellerinde kılıçlarla, vampirlerin diyarına koşturmaya devam ediyorduk. Kafamızın üzerinden, elflerin fırlattığı oklar ıslık sesleriyle geçerken önümüzde şimdiden yığınla vampir cesedi oluşmuştu. Artık, kendilerini savunabilen vampirler kasabanın meydanında toplanmışlardı. Ellerinde kılıca benzer şeyler tutuyorlardı. Ve yüzlerinde, bizim gibi intikamın yarattığı kindar gülümseme hakimdi. Hérenite, benim yanımdan ayrılmıyordu, her savaşa girdiğimizde sırt sırta dövüşüyorduk. Vampirler, bizim kadar soğukkanlı değillerdi. Bir an önce olsun ve bitsin diye bakıyorlardı, bunun için hemen saldırıya geçtiler ve üzerimize atlamaya başladılar. Birden, güçlü bir eli boğazımda hissetmiştim. O kadar hızlıydı ki görmem imkansızdı fakat, elflerin fırlattığı oklardan biri vampirin boğazından girmiş, diğer tarafından da çıkmıştı...

Çetin bir savaştan sonra, az bir kayıpla köyde sağ vampir kalmamıştı *Shkuarja. Beni anlayan elfler, komutuma uyup koşturmaya başlamışlardı. Onların arkasından bizde koşturarak geldiğimiz tepeden yukarıya doğru çıkmaya başlamıştık. Gözlerimin kızarıklığı, kalbimin ateşiyle orantılı olarak azalmıştı. Clementine'in artık rahat uyuduğuna emindim ve buda bana yetiyordu...

Elf ve vampir düşmanlığı ile ilgili bir kurguda yazılmıştır.

V. Sınıf Çaylak

Kurgu çok iyiydi. Görünümde, iyi denilebilir. Birkaç imla hatasına rastladım, onun haricinde bayağı iyiydi. Birde, mekan betimlemelerini arttrabilirsiniz.
Puanınız: 97
&Keyifli rol oyunları!