Katie bir haftadır gördüğü tuhaf rüyalardan biriyle uyandı. Bugün biraz daha farklıydı. Daha canlı gibiydi daha gerçekçi. Gece vakti ormanda tek başınaydı. Gökyüzünde bembeyaz dolunay ve onun etrafında binlerce göz kırpan yıldızlar vardı. Katie arkasında hareketlilik hissetti ve refleks olarak hemen arkasına baktı. Bir ışık gördü. Sanki biri arkasından lazer tutuyor gibiydi. Tekrar arkasına baktı ama hiçbir şey yoktu. Tekrar o ışığa döndü ve elini uzattı. Işık hızla hareket ederek ormanın derinliklerine doğru yol aldı. Katie ışığı takip etmeye başladı. 'Hey!' diye bağırdı. Yapraklara çarpa çarpa, yerdeki dallara basa basa ilerledi. Işık küçük bir çalının arkasına saklandı. Katie elleriyle çalıyı itti ve gözlerine inanamadı...
Binlerce veya milyonlarca renk ışık demeti vardı. Mor,kırmızı,sarı,yeşil,mavi... Hatta adını bilmediği renkler bile vardı. Çok tuhaftı. Çünkü Katie bilmediği bir renk olduğunu bile bilmiyordu. Çünkü renkler ana renklerin birbiriyle karışımından yada açık-koyu tonlarından meydana gelirdi. Ama burada çoğu renge ad koyamıyordu. Göz kamaştırıcıydı. Mükemmeldi. Renklerin büyüsüne kapılarak ilerlemeye başladı. Işıklar adeta dans ediyordu. Katie bu dansa eşlik ederken birdenbire ışıklar tek tek sönmeye başladı. Katie olanlara anlam veremiyordu. Etrafında birkaç tur dönerek olanları anlamaya çalıştı. Kısa süre sonra bütün ışıklar söndü ve heryer karardı. Katie en çok karanlıktan nefret ederdi. Korkmazdı. Sadece nefret ederdi. Çünkü karanlık ona ne kadar yalnız olduğunu hatırlatıyordu. Katie düşünecek vaktinin olmadığını biliyordu. Ve bu yüzden hızla ormanın çıkışına koşmaya başladı.Daha önce saçlarını uçuşturan rüzgar şimdi adeta yüzünü kamçılıyordu. Geçtiği heryerden çıtırtılar yükseliyordu. Katie en sonunda durdu. Yukarıdan birşey geldiğini hissetti yukarı baktı ve...
Katie gözlerini yatağında açtı. İlk önce nerede olduğunu anlayamadı. Yatağından doğruldu ve rüyanın etkisinden kurtulmaya çalıştı. Çok ilginçti. Rüya hem güzel, hem de kötüydü. Tuhaf ve anlamsızdı da aynı zamanda. Çok geçmeden yatağından kalktı, ellerini karışık saçlarının arasında gezdirerek lavaboya doğru ilerledi. Elini yüzünü yıkadıktan sonra lavabonun üstündeki aynadan kendine baktı. Her zamanki yeşil gözleri biraz daha irileşmişti. Kumral uzun saçları her sabah olduğu gibi karmakarışık haldeydiler. Yüzünü havluyla kuruladıktan sonra saate baktı. Dijital saat 5.23'ü gösteriyordu. Katie 'Lanet olsun yine mi ya? ' diye söylenerek üstünü değiştirmek için odasına gitti. Küçük bir ağaç evde yaşıyordu. Bunu yıllar önce babası yapmıştı. Ama hala sapasağlamdı. Babası maceraperest ve doğayı seven biriydi. Katie'nin kime çektiği tanıyanlar için çok bariz anlaşılıyordu. Tip olarakta, huy olarakta babasının kızıydı. Ama babası beş ay önce gittiği ada keşifinden hala dönmemişti. Ama Katie biliyordu. Babasının hayatta olduğuna emindi. 'Sanırım.' En azından umudu hala tükenmemişti. Henüz...
Katie sabah koşularına bayılırdı. Hele ki uyku tutmadığı zaman. Hemen koşu kıyafetlerini giydi ve sevgili köpeği Lucky'de yanına alıp ormana gitti. Hala tam olarak rüyanın etkisinden çıkmış sayılmazdı. Çünkü renklerin güzelliği hala zihninde parlıyordu. Lucky havlayarak onu bu düşüncelerinden sıyırdı. Orman bugün çok sessizdi. Ve Lucky birşeyden rahatsız olmuş gibi davranıyordu. Kaite köpeğinin başını okşadı ve 'Şşt sakin ol kızım burada rahatsız olacak hiçbir şey yok.' dedi. Lucky havlamakta ve oraya buraya hırlamakta kararlı gibiydi. Lucky ormanın derinliklerinden gelen bir sese kulak kabarttı. Ve koşarak sesi takip etmeye başladı. Katie sevgili köpeğinin peşinden koştu ve 'Kızım gel buraya orası tehlikeli. Lucky ! ' diyerek çağırmaya çalıştı. Katie nefes nefese Lucky'nin olduğu yere yanına gitti ve yere çöktü. 'Kızım senin derdin ne ?!' diye bağırdı. Lucky şaşkın gözlerle Katie'ye bakıyordu. Sevgili sahibine yaklaştı, sarı kafasını Katie'nin koluna sürttü. Katie biraz daha sakinleşti ve köpeğinin başını okşayarak ' Tamam hadi gel buraya gidelim artık.' dedi.
Tam ayağa kalkarken arkadan büyük bir patırtı geldi. Katie arkasına döndü. Ön sezileri tehlikede olduğunu belirtiyordu. ' Lanet olsun. Koş Lucky sadece koş!' diye bağırdı ve geldiği yöne doğru koşmaya başladı. Katie önde, Lucky arkada adını koyamadığı - veya anlamadığı- bir cisim tarafından gözleniyordu. Bir an dengesini kaybedip tökezledi ve yere düşüp kafasını sertçe bi taşa çarptı. Kafasından yapış yapış bir sıvı aktığını hissetti ve onun için herşey karardı...
