Seks, kimi zaman acıyı unutturmaya birebirdir. Kimi zaman insanı zevkin doruklarına çıkarırken, kimi zaman yaşanılan n berbat tecrübeye de dönüşebilir. Ve kimi zaman acının ta kendisi olur. -Sonia
Tutku, bütün bedenimi sarmalamışken gözlerimi kapattım ve kendimi yatağımdaki iki erkeğe bırakarak bana dokunmalarına izin verdim. Bu gece, her şeyi unutmak istiyordum. Şehvetle titremek, kendimden geçmek ve erkeklerimin vücutlarına itaat ederek zevkle inlemelerini izlemek... Hatta acının yerini memnuniyete bırakmasını beklemek... Yeniden hayata dünmek, gerçeği görmek ve 'o' duyguyu hissetmek istiyordum. Özüme dönmek, güçlü ve zayıf yanlarımı yeniden keşfetmek ve bambaşka bir güne doğmak istiyordum. Bu yüzden vücudumu Alex'in vücuduna sıkıca bastırdım ve dili boynumdan aşağı doğru yavaşça kıvrılır ve vücuduma ufak, ısırıkla karışık öpücükler kondururken zevkle inledim. Elimi Mark'ın bacağımdaki elinin üstüne koydum ve sertçe kalçama yerleştirdim. Hoşuna gitmişti. Erkeksi bir hırçınlıkla yüzünü bana yaklaştırdı ve o da alt dudağıma açlık ve tutkuyla ısırıklar vermeye başladı. Vücudu terden sırılsıklamdı ve giderek daha da doyumsuzlaşıyordu. Elimi tuttu ve iki bacağının arasına yerleştirerek yavaşça okşamaya başladı. Alex'in de hareketleri ve nefes alışı giderek hızlanıyordu. Tam o sırada odanın kapısı açıldı ve Susan küçük, tiz bir çığlık kopardı.
"A..A.. Aman Tanrım! Şeyy... Ben çok özür dilerim, Sonia. Bilmiyordum. Yemin ederim, bilmiyordum. Yani şey olduğunu..."
Alex ve Mark, hiçbir tepki vermediler ama suratlarındaki ifadeden bu durumdan son derece rahatsız oldukları açıkça görülebiliyordu.
"Tamam, Susan!" diyerek elimi kaldırdım ve tek bir hareketle onu susturdum. "Ne istiyorsun?"
Korku ve pişmanlık dolu bakışları, yerini ciddi ve ifadesiz bakışlara bıraktı; sesi de bakışları gibi hiç olmadığı kadar ciddileşti.
"Zamanı geldi."
Bir anda yattığım yerden kalktım ve odadakilerin bakışlarına aldırmadan önce siyah, çivili sütyenimi, daha sonra de siyah, deri g-string'imi vücuduma giydim. Ahşap komidinin üstüne bıraktığım siyah, fileli çoraplarımı da bacaklarıma geçirdikten sonra klipsleri, g-string'imden sarkan kayışlara takarak ayakkabılarımı aramaya başladım. Yatağın öbür tarafıda kalmıştı. Susan, eğilerek yerdeki siyah, tıpkı sütyenim gibi çivili olan aşırı topuklu ayakkabılarımı bana uzattı. Suratım, hala kayıtsız ve duvar gibiydi. Ayakkabılarımı da hızlıca giydikten sonra ayağa kalktım ve Susan'la birlikte kapıya yöneldim.
"Sonia, bebeğim. Ama henüz işimiz bitmedi. Daha hisseceğimiz birçok haz var, tatlım."
Gözlerindeki parıltıyı o anda farkedebilen tek kişi, belki de bendim. Ne yazık ki her şey için çok geçti. O çocuğun hiçbir geleceği kalmamıştı. Sonia, onu da acımadan bitirdi. -Susan.
Telefonu kapattığımda da duyduklarım karşısında tüylerim diken diken olmuştu ama hayatımda hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyordum. Evet, Sonia'nın odasına paldır küldür dalmış olabilirdim ama bu bile onu bu kadar sinirlendirmemişti. O çocuğun söyledikleri... O çocuğun son söyledikleri, Sonia'nın zihninde şimşeklerin çakmasına neden olmuştu ve ne olduysa o anda oluverdi. Kız, saçlarını hışımla savurarak gözlerini Mark'a çevirdi ve sanki bir şey o anda çocuğu gırtlaklamaya başladı. Sonia'nın gözbebekleri büyüdü ve saçları platin sarısından güneş beyazına dönerek adeta bir ahtapotun kolları gibi havada salınmaya başladı. Yüzünde, kaşlarının ve elmacık kemiklerinin üstünde boynuzlar belirdi. Kırmızı tırnakları uzayarak sivrildi ve yüzünde çıkan boynuzlar, omuz başlarında da belirginleşmeye başladı. O sırada odaya ağır, sert bir aura yerleşti. Kendimi aniden çaresiz, korku dolu ve dünyadaki en gereksiz şey gibi hissediyordum. O kadar kötü hissettiriyordu ki ölmek, yokolmak, anmak ve küllerimle birlikte acı dolu bir yolculuğa çıkmak, o odadan çok uzaklara savrulmak istiyordum. Gereksiz varlığımın sonsuza kadar yeryüzünden silinmesini izlemek, kendi cenazemde hıçkırıklara boğulmak... Çünkü dünyadaki en güçlü, en güzel ve en ihtişamlı şey Sonia gibi geliyordu. Onun dışında hepimiz değersiz sperm ziyanlarıydık. Ve Sonia'nın etrafında dolaşan o karanlık bulutları görebiliyordum. Dehşete kapılmıştım. Kaçmaya çalıştım ama yapamadım. Yere sabitlenmemiştim ama beni o odadan çıkmak için alıkoyan enteresan bir şeyler vardı. Sonia, beni kendine çekiyordu. Hayatımda onun kadar muhteşem görünen bir şey daha görmemiştim. Adeta büyülenmiş gibiydim. Dilim tutulmuştu. Bu büyünün farkındaydım; bilincim açıktı ama olmuyordu işte. Yapamıyordum. O anda odayı yeniden dehşet verici ve acı dolu bir çığlık kapladı. Mark, avazı çıktığı kadar haykırıyor, çırpınıyor ve -ne oluyorsa- engellemeyi deniyordu. Bakmamaya, o korkunç sahneyi görmemeye çalıştım ama gözlerim buna izin vermedi. Genç çocuğun bacaklarının arası saf, kıpkırmızı kana bulanmıştı. Odayı ağır demir ve kan kokusu sardı. Alex hala kendinden geçmiş bir şekilde Sonia'yı izlerken kız, şeytani bir şekilde gülümsedi ve her şey bitti.
Rp Out: Kurguyu Sonia ve Susan olmak üzere iki karakterin görüş açısından yazdım.
